Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos – Mga Aklat｜Salita ng Diyos｜Isang Seleksyon Mula sa Apat na Pangkat ng Salita ng Diyos Ukol sa “Ang Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa”
1. Ang sangkatauhan, lubusang ginawang masama ni Satanas, ay hindi alam na mayroong Diyos at huminto na sa pag-samba sa Diyos. Sa panimula, nang si Adan at Eba ay nilikha, ang kaluwalhatian ni Jehova at ang patotoo ni Jehova ay laging nariyan. Ngunit matapos ginawang masama, ang tao ay nawalan ng kaluwalhatian at patotoo sapagkat ang lahat ay naghimagsik laban sa Diyos at tuluyang huminto sa paggalang sa Kanya. Ang gawaing panlulupig ngayon ay upang mabawi ang lahat ng patotoo at kaluwalhatian, at ang lahat ng tao ay pasambahin sa Diyos, upang mayroong patotoo sa mga nilikha. Ito ang dapat na matapos sa hakbang na ito ng gawain. Paano ba talaga malulupig ang sangkatauhan? Ito ay magagawa sa paggamit nitong gawa ng mga salita upang lubos na mahikayat ang tao; sa paggamit ng pagsisiwalat, paghatol, pagkastigo, at walang-awang sumpa upang siya ay lubos na masupil; at sa pagsisiwalat ng pagka-mapaghimagsik ng tao at paghatol sa kanyang paglaban upang malaman niya ang di-pagkamatuwid at karumihan ng sangkatauhan, na gagamitin upang itampok ang matuwid na disposisyon ng Diyos. Higit sa lahat, itong mga paggamit ng mga salitang ito ang lumulupig sa tao at lubos na humihikayat sa kanya. Ang mga salita ay ang paraan sa kahuli-hulihang panlulupig sa sangkatauhan, at silang lahat na tumatanggap ng pag-lupig ay dapat tanggapin ang pananakit at paghatol ng mga salita. Ang kasalukuyang proseso ng pagsasalita ay ang proseso ng panlulupig. Paano ba talaga dapat makipagtulungan ang mga tao? Sa pamamagitan ng mabisang pagkain at pag inom ng mga salitang ito at pag-unawa sa mga ito. Hindi maaaring malupig ang mga tao ng kanilang mga sarili. Dapat, mula sa pagkain at pag-inom ng mga salitang ito, ay makilala nila ang kanilang kasamaan at karumihan, ang ka-nilang pagka-mapaghimagsik at di-pagkamatuwid, at magpatirapa sa harap ng Diyos. Kung kaya mong unawain ang kalooban ng Diyos at pagkatapos ay isagawa ito at, bukod diyan, magkaroon ng pangitain, at kung kaya mong lubos na sundin ang mga salitang ito at hindi tutuparin ang kahit na alin sa iyong mga sariling pagpili, saka ka nalulupig. At itong mga sali-tang ito ang nakalupig sa iyo. Bakit nawala ng sangkatauhan ang patotoo? Dahil walang sinuman ang may pananampalataya sa Diyos o tangan sa paanuman ang Diyos sa kanyang puso. Ang panlulupig sa sangkatauhan ay nangangahulugan ng panunumbalik ng tao sa pananampalatayang ito. Ang mga tao ay laging nakahilig sa kamunduhan, nagkikimkim ng napakaraming inaasahan, nagnanasa nang sobra-sobra para sa kanilang kinabukasan, at may napakaraming maluhong pangangailangan. Lagi nilang iniisip ang patungkol sa at pagplano para sa kanilang laman at hindi kailanman interesado sa paghahanap ng daan sa paniniwala sa Diyos. Ang kanilang mga puso ay nabihag na ni Satanas, nawala na nila ang kanilang paggalang sa Diyos, at itinatalaga nila ang kanilang puso kay Satanas. Ngunit ang tao ay nilikha ng Diyos. Gayon, nawala ng tao ang kanyang patotoo, ibig sabihin ay nawala na niya ang kaluwalhatian ng Diyos. Ang layunin ng panlulupig sa tao ay upang mabawi ang kaluwalhatian ng paggalang ng tao sa Diyos.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
2. Ang kasalukuyang gawaing panlulupig ay gawaing nilayong liwanagin ang magiging katapusan ng tao. Bakit Ko sinasabi na ang pagkastigo at paghatol ngayon ay ang paghatol sa harap ng dakilang puting trono sa mga huling araw? Hindi mo ba nakikita ito? Bakit ang gawaing panlulupig ang huling yugto? Hindi ba tiyak na ito ay upang ihayag kung ano ang kahihinatnan ng bawat uri ng tao? Hindi ba ito ay para hayaan ang lahat, sa pagpapatuloy ng gawaing panlulupig ng pagkastigo at paghatol, upang ipakita ang kanyang mga tunay na kulay at sa gayon pangkatin ayon sa uri pagkatapos? Sa halip na sabihing ito ay ang panlulupig sa sangkatauhan, baka mas maiging sabihin na pinapakita nito kung ano ang kahihinatnan ng bawat uri ng tao. Iyon ay, ito ang paghatol sa kanilang mga kasalanan at pagkatapos ipinakikita ang iba’t ibang mga uri ng tao, sa gayon pinapagpasyahan kung sila ay masama o matuwid. Matapos ang gawaing panlulupig ay susunod ang gawain ng paggantimpala sa mabuti at pagparusa sa masama: Ang mga tao na lubusang sumusunod, nangangahulugang silang mga puspusang nalupig, ay ilalagay sa susunod na hakbang ng pagpalaganap ng gawain sa buong sansinukob; ang mga di-nalupig ay ilalagay sa kadiliman at mahaharap sa kalamidad. Sa gayon, ang tao ay papangkatin ayon sa uri, ang mga gumagawa ng masama ay magsama-sama sa masama, hindi na kailanman makakakita ng sikat ng araw, at ang mga matuwid ay magsama-sama sa mabuti, upang tumanggap ng liwanag at mabuhay sa liwanag magpakailanman. Ang katapusan ay nalalapit na para sa lahat ng bagay, ang katapusan ng tao ay maliwanag nang ipinakita sa kanyang mga mata, at ang lahat ng bagay ay papangkatin ayon sa uri. Paano gayon makatatakas ang mga tao sa paghihirap ng pagpapangkat na ito? Ang pagbubunyag ng katapusan ng bawat klase ng tao ay tapos na kapag ang katapusan ay nalalapit na ukol sa lahat ng bagay, at ito ay gagawin habang ginagawa ang panlulupig sa buong sansinukob (kabilang ang lahat ng gawaing panlulupig nagsisimula sa kasalukuyang gawain). Itong pagbubunyag ng katapusan ng sangkatauhan ay gagawin sa harap ng luklukan ng paghatol, sa pagpapatuloy ng pagkastigo, at sa pagpapatuloy ng gawaing panlulupig sa mga huling araw.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
3. Ang katapusan ng tao ay hindi isang bagay na itinadhana sa simula ng paglikha ng mundo. Ito ay dahil sa pasimula mayroon lang iisang klase, ito ay ang sama-samang tinatawag na “sangkatauhan,” at dahil ang tao ay hindi pa nagawang masama ni Satanas noong una, silang lahat ay nanirahan sa liwanag ng Diyos, nang walang kadilimang sumasapit sa kanila. Ngunit matapos na ang tao ay nagawang masama ni Satanas, lahat ng tipo at uri ng tao ay lumaganap sa buong mundo-lahat ng tipo at uri ng tao na nanggaling sa isang pamilyang sama-samang pinangalang “sangkatauhan” na binubuo ng lalaki at babae. Silang lahat ay inakay ng kanilang mga ninuno upang maligaw palayo sa kanilang pinakamatandang mga ninuno-ang sangkatauhang binubuo ng lalaki at babae (iyon ay, ang orihinal na si Adan at Eba, ang kanilang pinakamatandang ninuno). Sa panahong iyon, ang tanging bayang pinamumunuan ni Jehova na manirahan sa mundo ay ang mga Israelita. Ang iba’t ibang tipo ng mga tao na lumitaw mula sa buong Israel (ibig sabihin ay mula sa orihinal na angkan ng pamilya) sa gayon ay nawala ang pangunguna ni Jehova. Silang mga sinaunang tao, lubusang walang-muwang sa mga usapin ukol sa mundo ng tao, ay sumama sa kanilang mga ninuno upang mabuhay sa mga teritoryong kanilang inangkin, magpahanggang sa ngayon. Sa gayon, sila ay nasa kadiliman pa rin tungkol sa kung paano sila napariwara palayo kay Jehova at kung paano sila nagawang masama hanggang sa araw na ito ng lahat ng uri ng maruruming diablo at masasamang espiritu. Silang mga pinaka-lubusang nagawang masama at nalason hanggang ngayon, samakatuwid silang mga hindi na maililigtas sa bandang huli, ay wala nang magagawa pa kundi sumama sa kanilang mga ninuno-ang maruruming diablo na ginawa silang masama. Silang mga maililigtas sa bandang huli pupunta sa naaangkop na hantungan, nangangahulugang sa katapusang inilaan para sa mga iniligtas at nilupig. Ang lahat ay gagawin upang iligtas ang maaring mailigtas, ngunit para sa yaong mga manhid, walang lunas na tao, ang kanilang tanging pagpipilian ay ang sumunod sa kanilang mga ninuno sa walang-katapusang hukay ng pagkastigo. Huwag mong isipin na ang iyong katapusan ay itinadhana sa pasimula at ito ay ngayon lang naibunyag. Kung ganyan ka mag-isip, nakalimutan mo na ba na sa panahong paunang paglikha sa sangkatauhan, walang hiwalay na uri ng maka-Satanas ang nilikha? Nakalimutan mo na ba na tanging isang sangkatauhan na binubuo ni Adan at Eba ang nilikha (nangangahulugang tanging lalaki at babae ang mga nilikha)? Kung ikaw ay naging inapo ni Satanas sa pasimula, hindi ba nangangahulugan iyon na noong nilikha ni Jehova ang tao isinama Niya ang grupo ni Satanas? Nagawa kaya Niya ng bagay na ganoon? Nilikha niya ang tao para sa kapakanan ng Kanyang patotoo; nilikha Niya ang tao para sa Kanyang kaluwalhatian. Bakit Niya sadyang lilihain ang isang klase na mula sa angkan ni Satanas upang kusang labanan Siya? Nagawa kaya ito ni Jehova? Kung oo, sino ang makapagsasabing Siya ay isang matuwid na Diyos? Kapag sinabi Ko ngayon na ang ilan sa inyo ay sasama kay Satanas sa katapusan, hindi ito nangangahulugang kasama ka ni Satanas mula sa pasimula; sa halip, ito ay nangangahulugang ikaw ay nagpakababa nang husto na kahit sinubukan pa ng Diyos na iligtas ka, ikaw ay nabigo pa rin na makamtan ang kaligtasan na iyon. Walang magagawa kundi pangkatin ka kasama ni Satanas. Ito lang ay sa kadahilanang ikaw ay hindi na maililigtas, hindi dahil ang Diyos ay di-matuwid sa iyo, nangangahulugang hindi dahil sinadya ng Diyos na itakda ang iyong kapalaran bilang kumakatawan kay Satanas at sa gayon pinapangkat ka kay Satanas at sadyang gusto kang magdusa. Hindi iyan ang katotohanang napapaloob sa gawaing panlulupig. Kung iyan ang iyong pinaniniwalaan, sa gayon ang iyong pag-unawa ay lubhang nakahilig sa isang panig lang!
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
4. Ang kahuli-huling yugto sa panlulupig ay naglalayong magligtas ng mga tao at magbunyag din ng mga katapusan ng mga tao. Ito ay upang isiwalat ang pagpapakasama ng mga tao sa pamamagitan ng paghatol at sa gayon sila ay magsisi, bumangon, at itaguyod ang buhay at ang tamang landas ng buhay ng tao. Ito ay upang gisingin ang mga puso ng mga manhid at mapurol na tao at upang ipakita, sa pamamagitan ng paghatol, ang kanilang panloob na paghihimagsik Subalit, kung ang mga tao ay hindi pa rin makayang magsisi, hindi pa rin makayang itaguyod ang tamang landas ng buhay ng tao at hindi pa rin makayang itakwil ang mga kasamaang ito, sa gayon sila ay magiging mga layon na hindi na maililigtas para malulon ni Satanas. Ito ang kabuluhan ng panlulupig-upang iligtas ang mga tao at upang ipakita rin ang kanilang katapusan. Magandang katapusan, masamang katapusan-itong lahat ay ibinubunyag ng gawaing panlulupig. Kung ang mga tao ay maliligtas o isusumpa ay ibinubunyag lahat sa panahon ng gawaing panlulupig.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
5. Ang mga huling araw ay kung kailan ang lahat ng mga bagay ay pagpapangkat-pangkatin ayon sa kanilang uri sa pamamagitan ng panlulupig. Ang panlulupig ay ang gawain sa mga huling araw; sa ibang salita, ang paghatol sa bawat kasalanan ng tao ay ang gawain sa mga huling araw. Sa gayon, paano pagpapangkat-pangkatin ang mga tao? Ang gawain sa pagpapangkat-pangkat sa inyo ay ang umpisa ng ganitong gawain sa buong sansinukob. Pagkatapos nito, ang lahat ng tao ng iba’t-ibang bansa saanman ay mapasasailalim sa gawaing panlulupig. Nangangahulugan ito na ang bawat tao ng sangnilikha ay pagpapangkat-pangkatin ayon sa uri, paglapit sa luklukan ng paghatol upang hatulan. Walang tao at walang bagay ang makakatakas sa pagdurusa nitong pagkastigo at paghatol, at walang tao at walang bagay ang makakaiwas sa pagpapangkat-pangkat ayon sa uri; ang lahat ay isasaayos ayon sa mga klase. Ito ay dahil ang katapusan ay nalalapit na para sa lahat ng mga bagay at lahat ng mga kalangitan at ang lupa ay humahantong sa wakas nito. Paano makatatakas ang tao sa katapusan ng kanyang pag-iral?
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
6. Ngayon mismo ginagamit Ko ang gawain ng mga taong ito sa Tsina upang ibunyag ang lahat ng kanilang mapanghimagsik na disposisyon at ilantad ang lahat ng kanilang kapangitan. Ito ang pinagmulan ng pagsasabi ng lahat ng kailangan Kong sabihin. Pagkatapos, gagawin Ko ang susunod na hakbang sa gawain sa panlulupig ng buong sansinukob. Gagamitin Ko ang Aking paghatol sa inyo upang hatulan ang di-pagkamatuwid ng bawat isa sa buong sansinukob sapagkat kayong mga tao ay ang mga kumakatawan sa mga mapanghimagsik sa sangkatauhan. Silang mga walang paninindigan ay magiging mga pagkakaiba at mga gamit sa paglilingkod lamang, samantalang silang may kakayanan ang gagamitin. Bakit Ko sinasabi na silang mga walang paninindigan ay magsisilbing pagkakaiba? Sapagkat ang Aking mga salita at gawa sa kasalukuyan ay nakatutok sa inyong pinagmulan at dahil kayo ay naging mga kumakatawan at ang halimbawa ng pagiging mapanghimagsik sa lahat ng sangkatauhan. Pagkatapos ay dadalhin Ko ang mga salitang ito na lumulupig sa inyo sa mga dayuhang bansa at gagamitin Ko ang mga ito upang lupigin ang mga tao roon, ngunit ang mga ito’y hindi mo pa makakamtan. Hindi ka ba magiging pagkakaiba sa gayon? Ang masasamang disposiyon ng buong sangkatauhan, mga mapanghimagsik na kilos ng tao, ang mga pangit na wangis at mga mukha ng tao, ay lahat nakatala ngayon sa mga salita na ginamit upang lupigin kayo. Gagamitin Ko sa gayon ang mga salitang ito upang lupigin ang mga tao sa bawat bansa at bawat denominasyon sapagkat kayo ang modelo, ang pinamamarisan. Gayunpaman, hindi Ko binalak na sadyang pabayaan kayo; kung ikaw ay nagkukulang sa iyong mga pagtaguyod at samakatuwid pinatutunayan mong ikaw ay di-mapapagaling, hindi ba’t ikaw ay basta na lang isang gamit sa paglilingkod at pagkakaiba?
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
7. Ngayon ang pananampalataya ang nagpapahintulot sa iyo na malupig, at ang pagiging nalupig ang nagpapahintulot sa iyo na manalig kay Jehova. Dahil lamang sa pananampalataya kaya ka nakatatanggap ng ganitong uri ng pagkastigo at paghatol. Sa pamamagitan ng mga pagkastigo at mga paghatol na ito, ikaw ay nilulupig at nagiging perpekto. Kung wala ang ganitong uri ng pagkastigo at paghatol na tinatanggap mo ngayon, ang iyong pananampalataya ay mawawalan ng kabuluhan. Sapagkat hindi mo kilala ang Diyos, kahit gaano ka naniniwala sa Kanya, ang iyong pananampalataya ay mananatiling isang basyong pahayag na walang batayan sa realidad. Matapos mo lang tanggapin ang ganitong uri ng gawaing panlulupig na ginagawa kang lubos na masunurin na ang iyong pananampalataya ay magiging totoo at maaasahan at ang iyong puso ay matutuon sa Diyos. Kahit na ikaw ay hinatulan o sinumpa nang matindi dahil sa salitang “pananampalataya,” ikaw ay mayroong totoong pananampalataya, at ikaw ay makatatanggap ng pinakatunay, pinakatotoo, at pinakamahalagang bagay. Ito ay dahil sa pagpapatuloy lamang ng paghatol na makikita mo ang huling hantungan ng mga nilalang ng Diyos; sa paghatol na ito iyong makikita na ang Maylikha ay dapat ibigin; sa ganitong uri ng gawaing panlulupig makikita mo ang bisig ng Diyos; sa panlulupig na ito mauunawaan mo nang lubos ang buhay ng tao; sa panlulupig na ito makakamtan mo ang tamang landas ng buhay ng tao at mauunawaan mo ang totoong kahulugan ng “tao”; sa panlulupig na ito lang makikita mo ang matuwid na disposisyon ng Makapangyarihan at ang Kanyang maganda, maluwalhating mukha; sa gawaing panlulupig na ito matututunan mo ang tungkol sa pinanggalingan ng tao at mauunawaan ang “walang kamatayang kasaysayan” ng buong sangkatauhan; sa ganitong panlulupig ay maiintindihan mo ang mga ninuno ng sangkatauhan at ang pinanggalingan ng kasamaan ng sangkatauhan; sa panlulupig na ito ay makatatanggap ka ng kaligayahan at kaginhawaan gayundin ng walang katapusang pagkastigo, disiplina, at ang mga pangaral na salita mula sa Maylikha sa sangkatauhang Kanyang nilikha; sa gawaing panlulupig na ito tatanggap ka ng mga pagpapala, at tatanggap ka ng mga sakuna na dapat tanggapin ng tao…. Hindi ba ang lahat ng ito ay dulot ng iyong mumunting pananampalataya? Matapos ninyong makamtan ang mga bagay na ito, hindi ba sumibol ang iyong pananampalataya? Hindi ka ba nakakamit ng napakalaking halaga?
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
8. Siguro sasabihin mo na kung wala kang pananampalataya, sa gayon hindi ka magdurusa ng ganitong uri ng pagkastigo o ganitong uri ng paghatol. Ngunit dapat mong malaman na kung walang pananampalataya, hindi ka lang hindi makatatanggap ng ganitong uri ng pagkastigo o ganitong uri ng pagkalinga mula sa Makapangyarihan, kundi magpakailanmang mawawala mo ang pagkakataong makita ang Maylikha. Hinding-hindi mo malalaman ang pinagmulan ng sangkatauhan at mauunawaan kailanman ang kahalagahan ng buhay ng tao. Kahit na ang iyong katawan ay mamatay at ang iyong kaluluwa ay yumao, hindi mo pa rin mauunawaan ang lahat ng mga ginawa ng Maylikha. Lalong hindi mo malalaman na gumawa ng gayong kadakilang gawain sa mundo ang Maylikha matapos Niyang likhain ang sangkatauhan. Bilang kasapi nitong sangkatauhan na Kanyang ginawa, ikaw ba ay pumapayag na di-nauunawaang mahulog nang ganito sa kadiliman at magdusa ng walang hanggang kaparusahan? Kung ihiwalay mo ang inyong sarili sa pagkastigo at paghatol ngayon, ano ang iyong haharapin? Sa tingin mo ba na minsang maihiwalay sa kasalukuyang paghatol ay makatatakas ka sa mahirap na buhay na ito? Hindi ba totoo na kung lumisan ka sa “lugar na ito,” ang iyong haharapin ay masakit na pagdurusa o malulupit na pinsalang ipinataw ng diyablo? Ikaw ba ay haharap sa di-makayanang mga araw at mga gabi? Sa tingin mo ba dahil lang natakasan mo ang paghatol na ito ngayon, magpakailanman mong maiiwasan ang pahirap sa hinaharap? Ano kaya ang darating sa iyo? Ito kaya ang Shangri-La na iyong inaasahan? Sa tingin mo ba ay matatakasan mo ang susunod na walang hanggang pagkastigo sa pamamagitan lang ng pagtakas sa realidad na iyong ginagawa? Pagkatapos ng ngayon, makahahanap ka ba kaya ng ganitong uri ng pagkakataon at ganitong uri ng pagpapala muli? Matatagpuan mo ba ang mga ito kapag dinatnan ka ng sakuna? Matatagpuan mo ba ang mga ito kapag ang lahat ng sangkatauhan ay nakapagpahinga na? Ang kasalukuyang masaya mong buhay at ang iyong magkaayong munting pamilya-maari bang sila ang papalit sa iyong hinaharap na walang hanggang hantungan? Kung ikaw ay may totoong pananampalataya, at kung marami kang makamtan dahil sa iyong pananampalataya, gayon lahat ng mga iyan ay ang dapat mong-isang katauhang nilalang-makamtan at ang dapat na iyong makuha rin. Itong uri ng panlulupig ay ang pinakakapaki-pakinabang sa iyong pananampalataya at ang pinakakapaki-pakinabang sa iyong buhay.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (1)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
9. Ngayon, dapat mong mabatid kung paano malupig, at kung paano gumawi ang mga tao matapos na sila ay malupig. Maaaring masabi mo na nalupig ka na, ngunit maaari ka bang sumunod hanggang kamatayan? Kailangan mong magawang sumunod hanggang sa huling sandali hindi alintana kung mayroong anumang inaasam, at hindi ka dapat mawalan ng pananampalataya sa Diyos sa kahit ano mang larangan. Sa huli, kailangan mong matamo ang dalawang aspeto ng patotoo: ang patotoo ni Job—pagsunod hanggang kamatayan—at ang patotoo ni Pedro—ang kataas-taasang pagmamahal ng Diyos. Sa isang banda, kailangan mong maging gaya ni Job: Siya ay walang ari-ariang materyal, at pinahirapan ng sakit ng katawang-tao, nguni’t hindi niya tinalikuran ang pangalan ng Jehovah. Ito ang patotoo ni Job. Nagawang mahalin ni Pedro ang Diyos hanggang kamatayan. Noong siya ay namatay—noong siya ay ipinako sa krus—nanatili ang kanyang pagmamahal sa Diyos; hindi niya inisip ang kanyang sariling mga inaasam o nagtaguyod ng maluluwalhating pag-asa o maluluhong kaisipan, at hinangad lamang niya na mahalin ang Diyos at sundin ang lahat ng mga pagsasa-ayos ng Diyos. Iyan ang batayan na dapat mong makamit bago ka ituring na nagpatotoo, bago ka maging isang tao na ginawang perpekto matapos na malupig. Ngayon, kung tunay na batid ng mga tao ang kanilang sariling diwa at kalagayan, maghahanap pa ba sila ng mga inaasam at pag-asa? Ito ang dapat mong malaman: Hindi alintana kung ginagawa akong perpekto ng Diyos, dapat akong sumunod sa Diyos; ang lahat ng Kanyang ginagawa ngayon ay mabuti, at para sa ating kapakanan, at upang ang ating disposisyon ay maaaring magbago at maaari nating alisin sa ating sarili ang impluwensya ni Satanas, upang hayaan tayong mamuhay sa lupain ng karumihan at gayon man alisin sa ating sarili ang kahalayaan ipagpag ang dumi at impluwensiya ni Satanas, upang magawa nating iwanan ang impluwensiya ni Satanas.
mula sa “Ang Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa (2)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
10. Sa katunayan, nangyayari ang pagka-perpekto kasabay ng paglupig: Habang ikaw ay nalulupig, ang mga unang epekto ng pagiging perpekto ay nakakamit din. Kung saan may pagkakaiba sa pagitan ng pagkalupig at pagiging perpekto, ito ay ayon sa antas ng pagbabago sa mga tao. Ang pagkalupig ay ang unang hakbang ng pagiging perpekto, at hindi nangangahulugang sila ay lubusang ginawang perpekto, ni pinatutunayang sila ay ganap nang nakamtan ng Diyos. Matapos lupigin ang tao, may ilang mga pagbabago sa kanilang disposisyon, ngunit ang mga nasabing pagbabago ay malayong-malayo sa mga tao na ganap nang nakamtan ng Diyos. Ngayon, ang nagawa na ay ang paunang gawain upang gawing perpekto ang mga tao—nilulupig sila—at kung hindi mo makamit ang panlulupig, walang paraan upang ikaw ay gawing perpekto at lubusang makamtan ng Diyos. Ikaw ay magkakamit lamang ng ilang salita ng pagkastigo at paghatol, ngunit hindi nito ganap na mapagbabago ang iyong puso. Kaya ikaw ay isa sa mga maaalis; ito ay hindi naiiba mula sa pagtingin sa isang katakam-takam na kapistahan sa ibabaw ng mesa ngunit hindi kinakain ito. Hindi ba ito trahedya? At kaya dapat kang humanap ng mga pagbabago: Ito man ay paglulupig o ginagawang perpekto, parehong kaugnay ito kung mayroong pagbabago sa’yo, at kung ikaw man ay masunurin o hindi—at ito ang nagpapasya kung ikaw ay maaaring makamtan ng Diyos o hindi. Tandaan na ang “paglulupig” at “ginagawang perpekto” ay basta nakabatay sa lawak ng pagbabago at pagsunod, pati na rin sa kung gaano kadalisay ang iyong pag-ibig sa Diyos. Ang kinakailangan ngayon ay gawin kang ganap na perpekto, ngunit sa pasimula ay dapat kang malupig—dapat ay mayroon kang sapat na kaalaman sa pagkastigo at paghatol ng Diyos, dapat ay mayroong kang pananampalataya na sumunod, at maging isang tao na naghahangad ng pagbabago at para magkaroon ng mga epekto. Doon ka lamang magiging isang tao na naghahangad maging perpekto. Dapat mong maunawaan na sa pagpapatuloy ng ginagawa kayong perpekto ay malulupig kayo, at sa pagpapatuloy ng paglulupig kayo ay gagawing perpekto. Ngayon, maaari mong hangaring magawang perpekto o humanap ng mga pagbabago sa iyong panlabas na pagkatao at mga pag-unlad sa iyong kakayahan, nguni’t ang pinakamahalaga ay iyong nauunawaan na ang lahat ng ginagawa ngayon ng Diyos ay may kahulugan at kapaki-pakinabang: Hinahayaan ka nito na nakatira sa lupain ng karumihan na makatakas sa karumihan at maipagpag ito, hinahayaan ka nitong mapagtagumpayan ang impluwensiya ni Satanas, at iwanan ang madilim na impluwensiya ni Satanas—at sa pagtuon sa mga bagay na ito, ikaw ay iniingatan dito sa lupain ng karumihan. Sa kahuli-hulihan, anong patotoo ang hihingin na iyong ibigay? Ikaw ay nakatira sa lupain ng karumihan nguni’t nagawang maging banal, at hindi na magiging marumi at hindi dalisay, ikaw ay nakatira sa ilalim ng sakop ni Satanas nguni’t inaalis sa iyong sarili ang impluwensiya ni Satanas, at hindi pagmamay-ari o ginigipit ni Satanas, at ikaw ay nakatira sa mga kamay ng Makapangyarihan-sa-lahat. Ito ang patotoo, at katibayan ng tagumpay sa pakikipaglaban kay Satanas. Nagagawa mong iwaksi si Satanas, kung ano ang iyong pagsasabuhay ay hindi nagbubunyag kay Satanas, kundi yaong kinailangan ng Diyos na abutin ng tao noong nilikha Niya ang tao: normal na pagkatao, normal na pagkamakatwiran, normal na pananaw, normal na paninindigang mahalin ang Diyos, at katapatan sa Diyos. Ganyan ang patotoo na taglay ng isang nilalang ng Diyos.
mula sa “Ang Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa (2)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
11. Ang gawain ng mga huling araw ay umaalpas sa lahat ng mga patakaran, at ikaw man ay sinumpa o pinarusahan, hangga’t ikaw ay tumutulong sa Aking gawa, at may pakinabang sa gawain ng paglupig ngayon, at kung ikaw man ay inapo ni Moab o supling ng malaking pulang dragon, hangga’t ginagampanan mo ang iyong tungkulin bilang isang nilalang ng Diyos sa yugtong ito ng gawain, at ginagawa ang pinakamahusay na kaya mo, sa gayon ang hinahangad na epekto ay makakamit. Ikaw ay supling ng malaking pulang dragon, at ikaw ay isang inapo ni Moab; sa kabuuan, lahat tayong laman at dugo ay mga nilalang ng Diyos, at tayo ay ginawa ng Manlilikha. Ikaw ay isang nilalang ng Diyos, wala kang dapat anumang pagpipilian, at ito ang iyong tungkulin. Mangyari pa, ang gawa ng Manlilikha ay nakatuon sa buong sansinukob. Hindi alintana kung saan ka man nagmula, higit sa lahat kayo ay isa sa mga nilalang ng Diyos, kayo—mga inapo ni Moab—ay bahagi ng mga nilalang ng Diyos, iyon nga lang, kayo ay nasa mas mababang pagpapahalaga. Dahil, sa ngayon, ang gawain ng Diyos ay isinasagawa sa gitna ng lahat ng mga nilalang, at nakatuon sa buong sansinukob, ang Manlilikha ay malayang pumili ng sinumang tao, mga usapin, o mga bagay upang gawin ang Kanyang gawain. Hindi Niya isinasaalang-alang kung kanino ka nagmula; hangga’t ikaw ay isa sa Kanyang mga nilikha, at hangga’t ikaw ay kapaki-pakinabang sa Kanyang gawain—ang gawaing panlulupig at patotoo—isasagawa Niya ang Kanyang gawain sa iyo nang walang anumang pagdududa. Winawasak nito ang mga tradisyonal na mga pagkaintindi ng mga tao, na ang Diyos ay hindi gagawa sa gitna ng mga Gentil, lalong hindi sa mga taong isinumpa at napakababa; para sa mga taong isinumpa, ang kanilang mga susunod na henerasyon ay magpakailanman ding isusumpa, hindi kailanman sila magkakaroon ng pagkakataon sa kaligtasan; hindi kailanman bababa ang Diyos at gagawa sa lupain ng Gentil, at hindi kailanman tatapak sa lupain ng karumihan, sapagka’t Siya ay banal. Tandaan na ang Diyos ay Diyos ng lahat ng nilalang, hawak Niya ang dominyon sa langit at lupa at lahat ng mga bagay, at hindi lamang Diyos ng bayan ng Israel. Kaya, napakahalaga ang gawaing ito sa Tsina, at hindi ba ito lalaganap sa lahat ng mga bansa? Ang malaking patotoo sa hinaharap ay hindi limitado sa Tsina; kung kayo lamang ang nalupig ng Diyos, maaari bang mahikayat ang mga demonyo? Hindi nila nauunawaan ang malupig, o ang dakilang kapangyarihan ng Diyos, at kapag ang mga napiling tao ng Diyos sa buong daigdig ang nakamasid sa pinakahuling mga epekto ng gawang ito saka lang malulupig ang lahat ng mga nilalang. Wala nang mas paurong o masama kaysa sa mga inapo ni Moab. Tangi kung malulupig ang mga taong ito—sila na napakasama, na hindi kinilala ang Diyos o naniniwala na may Diyos ang nalupig, at kinikilala sa Diyos sa kanilang mga bibig, pinupuri Siya, at nagagawa Siyang mahalin—ito na ang magiging patotoo ng paglupig. Kahit na hindi kayo si Pedro, kayo ay ipinamumuhay ang imahe ni Pedro, kayo ay maaaring magtaglay ng patotoo ni Pedro, at ni Job, at ito ay ang pinakadakilang patotoo.
mula sa “Ang Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa (2)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
12. Ang resulta na makakamit sa gawaing panlulupig ay pangunahin upang ang laman ng tao ay huminto sa paghihimagsik, iyon ay, upang makamtan ng isip ng tao ang panibagong pagkaunawa sa Diyos, ang kanyang puso ay lubusang sumunod sa Diyos, at upang siya ay magpasiya na maging para sa Diyos. Kung paano nagbabago ang pag-uugali o laman ng tao ay hindi nakakapagtatakda kung siya ay nalupig na. Sa halip, kapag ang iyong pag-iisip, ang iyong kamalayan, at ang iyong katinuan ay nagbago-iyon ay, kapag ang iyong buong pangkaisipang saloobin ay nagbago-na ikaw ay nalupig na ng Diyos. Kapag ikaw ay nagpasyang sumunod at pinagtibay na ang bagong kaisipan, kapag hindi mo na madala ang kahit na alin sa iyong mga paniniwala o mga layunin sa mga salita at gawain ng Diyos, at kapag ang iyong utak ay makakapag-isip na nang normal, iyon ay, kapag kaya mo nang magsikap para sa Diyos ng buong puso mo-ang ganitong uri ng tao ay siyang lubusan nang nalupig.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
13. Sa nasasakupan ng relihiyon, maraming tao ang nagdurusa nang hindi bahagya sa buong buhay nila, sinusupil ang kanilang katawan at pinapasan ang kanilang krus, kahit na nagdurusa at nagtitiis hanggang sa kanilang huling hininga! Ang ilan ay nag-aayuno pa rin sa umaga ng kanilang kamatayan. Buong buhay nila ay ipinagkaila nila sa kanilang sarili ang mga masasarap na pagkain at magarang mga kasuotan, binibigyang-diin lang ang pagdurusa. Kinaya nilang supilin ang kanilang katawan at iwaksi ang laman. Ang kanilang espiritu sa pagtitiis ng pagdurusa ay kapuri-puri. Ngunit ang kanilang pag-iisip, ang kanilang mga paniniwala, ang kanilang pangkaisipang saloobin, at ang kanilang lumang sarili nga-wala kahit isa sa mga ito ay pinakitunguhan sa paanuman. Wala silang tunay na pang-unawa sa kanilang mga sarili. Ang pangkaisipan nilang imahe ng Diyos ay ang tradisyunal na isang abstrak, malabong Diyos. Ang kanilang pasiyang magdusa para sa Diyos ay galing sa kanilang sigasig at positibong kalikasan. Kahit na sila ay naniniwala sa Diyos, hindi nila nauunawaan ang Diyos o alam ang Kanyang kalooban. Sila lang ay pikit-matang gumagawa at pikit-matang nagdurusa para sa Diyos. Hindi nila binibigyan ng kahit anong halaga ang pagiging mapanuri at halos walang pakialam kung paano matitiyak na ang kanilang paglilingkod ay talagang tumutupad sa kalooban ng Diyos. Lalong hindi nila alam kung paano makakamtan ang pag-unawa sa Diyos. Ang Diyos na kanilang pinaglilingkuran ay hindi ang Diyos na nasa Kanyang orihinal na imahe, kundi isang Diyos na sila mismo ang kumatha, isang Diyos na kanilang nabalitaan, o ang isang maalamat na Diyos na nababasa sa mga kasulatan. Sa gayon, ginamit nila ang kanilang mga buhay na buhay na imahinasyon at ang kanilang maka-Diyos na mga puso upang magdusa para sa Diyos at balikatin para sa Diyos ang mga gawain na nais gawin ng Diyos. Ang kanilang paglilingkod ay masyadong di-eksakto, sa gayon halos wala kahit isang totoong naglilingkod sa Diyos sa paraang makatutupad ng Kanyang kalooban. Kahit na gaano pa sila kahandang magdusa, ang kanilang orihinal na pananaw sa paglilingkod at kanilang pangkaisipang imahe ng Diyos ay nananatiling hindi nagbabago dahil hindi pa nila napagdadaanan ang paghatol at pagkastigo ng Diyos at ang Kanyang kapinuhan at pagka-perpekto, at dahil wala kahit isang umakay sa kanila ayon sa katotohanan. Kahit na naniniwala sila kay Jesus na Tagapagligtas, wala kahit isa sa kanila ang nakakita kailanman sa Tagapagligtas. Napag-alaman lang nila ang tungkol sa Kanya sa pamamagitan ng mga alamat at sabi-sabi. Sa gayon, ang kanilang paglilingkod ay katumbas lang ng basta-bastang paglilingkod nang nakapikit, tulad ng isang bulag na naglilingkod sa kanyang sariling ama. Ano sa bandang huli ang makakamit sa ganitong uri ng paglilingkod? At sino ang magpapahintulot dito? Mula panimula hanggang katapusan, ang kanilang paglilingkod ay hindi kailanman nagbabago paanuman. Sila ay tumatanggap lamang ng mga aral na gawa ng tao at ibinabatay lang nila ang kanilang paglilingkod sa kanilang pagiging likas at kung ano ang kanila mismong kinahihiligan. Anong gantimpala ang aanihin nito? Kahit si Pedro, na nakakita kay Hesus, ay hindi nalaman kung paano maglingkod sa paraang makatutupad ng kalooban ng Diyos.Noon lamang magtatapos, sa kanyang katandaan, na kanya nang naunawaan. Ano ang ipinahihiwatig nito tungkol sa mga bulag na taong hindi pa nakakaranas ng kahit na anong pakikitungo o kahit na anong paglilinis at wala kahit isang gumagabay sa kanila? Hindi ba ang karamihan ng paglilingkod ninyo ngayon ay kagaya nang sa mga bulag na taong ito? Ang lahat ng hindi nakatanggap ng paghatol, hindi nakatanggap ng paglilinis at pakikitungo, at hindi nagbago-hindi ba sila ang mga hindi lubusang nalupig? Anong silbi ng mga gayong tao? Kung ang iyong pag-iisip, ang iyong pag-unawa sa buhay, at ang iyong pag-unawa sa Diyos ay hindi nagpapakita ng pagbabago at hindi nagbunga ng kahit na munting tunay na pakinabang, hindi mo kailanman makakamtan ang kahit anumang pambihira sa iyong paglilingkod! Kung walang pangitain at walang bagong pag-unawa sa gawain ng Diyos, hindi ka magiging nalupig na tao. Ang iyong paraan ng pagsunod sa Diyos sa gayon ay tulad ng mga nagdurusa at nag-aayuno-magiging may maliit na halaga ito! Talagang dahil may kaunting patotoo sa kanilang ginagawa na masasabi Kong ang kanilang paglilingkod ay walang kabuluhan! Sa kanilang buong buhay, nagdurusa ang mga taong ito, nabibilanggo, at sa bawat sandali, nagtitiis sila, binibigyang-diin ang pag-ibig at kabaitan, at pinapasan ang kanilang krus. Sila ay sinisiraang-puri at itinatakwil ng mundo at nakakaranas ng lahat ng paghihirap. Sila ay sumusunod hanggang katapusan, ngunit, sila ay hindi nalulupig at wala silang maibigay na patotoo sa pagkalupig. Hindi kaunti ang kanilang napagdusahan, ngunit sa loob ay talagang hindi nila kilala paanuman ang Diyos. Wala sa kanilang makalumang mga pag-iisip, makalumang mga paniwala, mga relihiyosong pagsasagawa, mga pagkaunawang gawa ng tao, at mga kuro-kuro ng tao ang napakitunguhan. Wala man lamang silang taglay na bagong pagkaunawa. Kahit ang katiting man ng kanilang pagkaunawa sa Diyos ay hindi totoo o tumpak. Mali ang pagkaunawa nila sa kalooban ng Diyos. Maaari kayang ito ay para maglingkod sa Diyos? Kung paano mo man naintindihan ang Diyos sa nakaraan, ipagpalagay na pananatilihin mo iyon ngayon at ipagpapatuloy ang pagbabatay ng iyong pagkaunawa sa Diyos sa iyong sariling mga paniwala at mga kuro-kuro kahit ano pa ang gawin ng Diyos. Iyan ay, ipagpalagay na wala kang taglay na bago at tunay na pagkaunawa sa Diyos at nabigo kang malaman ang tunay na anyo at tunay na disposisyon ng Diyos. Ipagpalagay na ang iyong pagkaunawa sa Diyos ay pinapatnubayan pa rin ng pyudal at mapamahiing pag-iisip at nanggaling pa rin sa mga likhang-isip at mga paniwala ng tao. Kung ganito ang kaso, hindi ka pa nalupig kung gayon. Ang Aking adhikain sa pagsasabi ng mga salitang ito sa iyo ngayon ay upang tulutan kang maintindihan at gamitin ang kaalamang ito upang pangunahan ka sa tumpak at bagong pagkaunawa. Ang layunin din ng mga iyon ay ang pag-aalis niyaong mga lumang paniwala at lumang kaalaman na iyong dala sa loob mo upang ikaw ay magkaroon ng panibagong pagkaunawa. Kung tunay mong kinakain at iniinom ang Aking mga salita, sa gayon ang iyong pagkaunawa ay lubhang magbabago. Hangga’t pinananatili mo ang isang masunuring puso habang kinakain at iniinom mo ang mga salita ng Diyos, ang iyong pananaw ay babalik. Hangga’t kaya mong tanggapin ang paulit-ulit na mga pagkastigo, ang iyong lumang kaisipan ay unti-unting magbabago. Hangga’t ang iyong lumang kaisipan ay lubos na napalitan ng bago, ang iyong pagsasagawa ay magbabago nang naaayon. Sa ganitong paraan, ang iyong paglilingkod ay magiging paayon nang paayon, lalo’t lalo pang makakayang tuparin ang kalooban ng Diyos. Kung kaya mong baguhin ang iyong buhay, ang pagkaunawa mo sa buhay, at ang iyong maraming paniwala tungkol sa Diyos, kung gayon ang iyong pagiging likas ay unti-unting mababawasan. Ito, at wala nang iba, ang bunga matapos malupig ng Diyos ang tao; ito ang pagbabago na makikita sa tao. Kung sa paniniwala sa Diyos, ang iyong alam lamang ay pagsupil ng iyong katawan at pagtitiis ng pagdurusa, at ikaw ay nalalabuan hinggil sa kung ang ginagawa mo ay tama o mali, lalo na kung para kanino ito, kung gayon paano hahantong sa pagbabago ang ganitong uri ng pagsasagawa?
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
14. Dapat ninyong maunawaan na ang Aking hinihiling ay hindi ang pagkaalipin ng inyong katawan o ang iyong isipan ay kontrolin at pigilang makapag-isip ng mga nagkataong kaisipan. Hindi ito ang layunin ng gawain ni ang gawaing kailangang gawin ngayon mismo. … Kailangan ninyong maunawaan ang gawain ng Diyos at malaman ang inyong kalikasan, ang inyong diwa, at ang dati ninyong buhay. Kailangan ninyo talagang kilalanin ang mga nakalipas na maling pagsasagawa at ang inyong mga ginagawang pantao. Upang magbago, dapat ninyong baguhin ang inyong pag-iisip. Una ay palitan ninyo ang inyong lumang kaisipan ng bago, at hayaang ang bago ninyong kaisipan ang mamahala sa inyong mga salita at mga kilos at inyong buhay. Ito ang hinihiling sa bawat isa sa inyo ngayon. Huwag kayong magsasagawa nang pikit-mata o susunod nang pikit-mata. Dapat mayroon kayong batayan at target. Huwag ninyong linlangin ang inyong sarili. Dapat ninyong malaman nang eksakto kung para saan ang inyong pananampalataya sa Diyos, ano ang mapakikinabangan mula rito, at kung ano ang papasukin ninyo sa ngayon mismo. Mahalagang malaman ninyo ang lahat ng ito.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
15. Kapag ang iyong pang-unawa sa mga gawain ng Diyos ay magbago, kapag ikaw ay magkaroon ng bagong pang-unawa ng katotohanan ng lahat ng sinasabi ng Diyos, at kapag ang iyong panloob na pang-unawa ay maitaas, ang iyong buhay ay bubuti ang kalagayan. Lahat ng ginagawa at sinasabi ng tao ngayon ay praktikal. Ito ay hindi mga doktrina, kundi ang mga kailangan ng mga tao sa kanilang buhay at kung ano ang kanilang dapat na taglay. Ito ang pagbabago na nagaganap sa tao sa gawaing panlulupig, ang pagbabago na dapat maranasan ng tao, at ito ang resulta matapos malupig ang tao. Kapag ikaw ay nagbago ng iyong pag-iisip, nagpatibay ng bagong pangkaisipang saloobin, binaligtad ang iyong mga paniniwala at layunin at ang iyong mga dating lohikal na pangangatwiran, itinapon ang mga bagay na malalalim ang pagkaugat sa loob mo, at nagkaroon ng bagong pagkaunawa ng pananampalataya sa Diyos, sa gayon ang mga patotoo na iyong ipagkakaloob ay maitataas at ang iyong buong pagkatao ay totoong mababago. Ang lahat ng ito ay ang mga pinakapraktikal, pinakamakatotohanan, at ang pinakapangunahin sa lahat ng bagay-mga bagay na mahirap hawakan ng mga tao sa nakaraan at mga bagay na hindi nila maaring makatagpo. Iyon ang mga totoong na gawa ng Espiritu.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
16. Sa pagtatapos ng lahat ng gawaing panlulupig, mahalagang lahat kayo ay unawain na ang Diyos ay hindi lang Diyos ng mga Israelita, kundi ang Diyos ng buong sangnilikha. Nilikha Niya ang lahat ng sangkatauhan, hindi lang ang mga Israelita. Kung sasabihin mo na ang Diyos ay ang Diyos ng mga Israelita lang o imposibleng ang Diyos ay magkatawang tao sa kahit na anong bayan sa labas ng Israel, sa gayon hindi mo pa rin naabot ang kahit anumang pagkaunawa sa pagpapatuloy ng gawaing panlulupig at hindi mo man lamang kinikilala na ang Diyos ay ang iyong Diyos. Ang kinikilala mo lang ay ang Diyos ay kumilos mula sa Israel hanggang sa Tsina at ipinipilit na maging Diyos mo. Kung ganito pa rin ang pagtingin mo sa mga bagay, sa gayon ang Aking gawain ay hindi nagkabunga sa iyo at hindi mo naintindihan ang kahit na isa sa Aking mga sinabi. Sa katapusan, kung ikaw, kagaya ni Mateo, ay muling magsusulat ng talaangkanan para sa Akin, ihanap mo Ako ng karapat-dapat na ninuno, at ihanap mo Ako ng tamang ugat-sa gayon ang Diyos ay may dalawang talaangkanan para sa Kanyang dalawang pagkakatawang tao-hindi ba iyon ang magiging pinakamalaking katatawanan sa mundo? Hindi ba ikaw, na “taong nagmamalasakit” na nakatagpo ng talaangkanan Ko, ay naging isang taong hinati ang Diyos? Kaya mo bang balikatin ang bigatin ng kasalanang ito? Pagkatapos ng lahat ng gawaing panlulupig na ito, kung hindi mo pa pinaniniwalaan na ang Diyos ay ang Diyos ng buong sangnilikha, kung iniisip mo pa rin na ang Diyos ay ang Diyos ng Israelita lang, hindi ka ba ang siyang lantarang lumalaban sa Diyos? Ang layunin ng paglupig sa iyo ngayon ay ang makilala mo na ang Diyos ay ang iyong Diyos, at ang Diyos ng iba, at ang pinakamahalaga ang Diyos ng lahat na nagmamahal sa Kanya, at ang Diyos ng buong sangnilikha. Siya ang Diyos ng mga Israelita at ang Diyos ng mga tao sa Ehipto. Siya ang Diyos ng mga taga Britanya at Diyos ng mga Amerikano. Siya ay hindi lang ang Diyos ni Adan at Eba, kundi Diyos din ng lahat ng mga inapo ni Adan at Eba. Siya ay ang Diyos ng lahat na nasa langit at lahat ng nasa lupa.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
17. Ang pamilya ng Israelita at lahat ng mga pamilya ng mga Gentil ay parehong nasa mga kamay ng isang Diyos. Hindi lang Siya gumawa sa Israel nang ilang libong taon at minsang pinanganak sa Judea, pero ngayon Siya ay bumababa sa Tsina, ang lugar kung saan ang malaking pulang dragon ay nakapulupot na nakahiga. Kung ang pagkapanganak sa Judea ay ginawa Siyang Hari ng mga Judio, sa gayon hindi ba ang pagbaba Niya sa gitna ninyong lahat ngayon ay ginagawa Siyang Diyos ninyo? Ginabayan Niya ang mga Israelita at Siya ay pinanganak sa Judea, at Siya ay pinanganak din sa isang lupa ng mga Gentil. Hindi ba ang lahat ng Kanyang mga gawain ay para sa buong sangkatauhan na Kanyang nilalang? Minamahal ba Niya ang mga Israelita nang isandaang ulit at kinamumuhian ang mga Gentil nang isanlibong ulit? Hindi ba iyan ang inyong paniniwala? Kayo itong mga hindi kumikilala sa Diyos; hindi sa ang Diyos ay hindi kailanman naging inyong Diyos. Kayo itong mga tumatanggi sa Diyos; hindi sa ang Diyos ang hindi pumapayag na maging inyong Diyos. Sino sa mga nilalang ang wala sa kamay ng Makapangyarihan? Sa paglupig sa inyo ngayon, hindi ba ang layunin ay upang kilalanin ninyo na ang Diyos ay walang iba kundi ang inyong Diyos? Kung pinananatili ninyo pa rin na ang Diyos ay Diyos lang ng mga Israelita, at pinananatili pa rin na ang tahanan ni David sa Israel ay ang pinanggalingan ng kapanganakan ng Diyos at walang ibang bansa bukod sa Israel ang karapat-dapat na “gumawa” ng Diyos, at lalong hindi kahit na sinong pamilyang Gentil ang kayang tanggapin nang personal ang gawain in Jehovah-kung ganito pa rin ang iyong pag-iisip, sa gayon hindi ka ba nagiging mapagmatigas na palaban? Huwag ninyo laging pagtuunan ang Israel. Ang Diyos ay naririto mismo kasama ninyo ngayon. Huwag din kayong laging nakatingala sa langit. Itigil ninyo ang pangungulila sa Diyos sa langit! Ang Diyos ay lumapit na sa inyong kalagitnaan, kaya papaano Siyang nasa langit? Hindi ka naniwala sa Diyos nang napakahabang panahon, ngunit mayroon kang napakaraming paniniwala tungkol sa Kanya, hanggang sa hindi ka maglalakas-loob kahit isang saglit na isipin ang Diyos ng mga Israelita ay mamarapating “biyayaan” kayo ng Kanyang presensya. Lalong hindi kayo mangangahas isipin kung paano ninyo makikita ang Diyos na magpakita nang personal, batid kung gaano kayo karuming di-matagalan. Hindi ninyo rin inisip kahit kailan kung paanong personal na bababa ang Diyos sa isang lupaing Gentil. Siya ay dapat na bumaba sa Bundok ng Sinai o sa Bundok ng Oliba at magpakita sa mga Israelita. Hindi ba ang mga Gentil (yun ay, ang mga tao sa labas ng Israel) ang lahat ng mga layon na Kanyang kinamumuhian? Paano Siya personal na gagawa kasama nila? Ang lahat ng ito ay ang mga paniwalang malalalim ang pagkaugat na inyong nalinang sa maraming mga taon. Ang layunin ng paglupig sa inyo ngayon ay upang wasakin itong mga paniniwala ninyo. Anupat nakita na ninyo ang Diyos na nagpakita nang personal sa gitna ninyo-hindi sa Bundok ng Sinai o sa Bundok ng Oliva, kundi sa mga tao na hindi pa Niya kailanman pinamunuan sa nakaraan.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
18. Matapos gawin ng Diyos ang dalawang yugto ng Kanyang gawain sa Israel, ang mga Israelita at ang lahat ng mga Gentil ay kapwa nagtaglay ng paniniwalang ito: Bagaman totoong nilalang ng Diyos ang lahat ng mga bagay, Siya ay pumapayag na maging Diyos ng mga Israelita lang, hindi ang Diyos ng mga Gentil. Ang mga Israelita ay naniniwala sa mga sumusunod: Ang Diyos ay Diyos lang namin, hindi ang Diyos ninyong mga Gentil, at dahil hindi ninyo iginagalang si Jehovah, si Jehovah-ang aming Diyos-ay kinasusuklaman kayo. Ang mga Judiong iyon bukod diyan ay naniniwala rito: Ang Panginoong Jesus ay ginampanan ang imahe nating mga Judio at isang Diyos na nagtataglay ng pagkakakilanlan ng mga Judio. Sa aming kalagitnaan gumagawa ang Diyos. Ang imahe ng Diyos at imahe namin ay magkatulad; ang aming imahe ay hawig sa Diyos. Ang Panginoong Jesus ay ang Hari ng mga Judio; ang mga Gentil ay hindi karapat-dapat na tumanggap ng ganoong kadakilang kaligtasan. Ang Panginoong Jesus ang alay pangkasalanan para sa aming mga Judio. Alinsunod lamang sa dalawang yugto ng gawain na ang mga Israelita at ang mga Judio ay bumuo ng ganito karaming mga paniniwala. Mapagmataas nilang inaangkin ang Diyos para sa kanila, hindi pinapayagan na ang Diyos ay ang Diyos din ng mga Gentil. Sa ganitong paraan, ang Diyos ay naging isang puwang sa mga puso ng mga Gentil. Ito ay dahil ang lahat ay naniwala na hindi gusto ng Diyos na maging Diyos ng mga Gentil at ang gusto Niya ay ang mga Israelita lang-ang Kanyang piling bayan-at gusto Niya ang mga Judio, lalo na ang mga disipulong sumunod sa Kanya. Hindi ba ninyo alam na ang gawain na ginawa ni Jehova at Jesus ay para sa ikaliligtas ng buong sanglibutan? Kinikilala na ba ninyo ngayon na ang Diyos ay ang Diyos ninyong lahat na pinanganak sa labas ng Israel? Hindi ba nandito ang Diyos sa kalagitnaan ninyo ngayon? Hindi ito maaring maging isang panaginip, maari ba? Hindi ba ninyo tanggap ang realidad na ito? Hindi ninyo pinangangahasang paniwalaan ito o mag-isip tungkol dito. Kahit na paano ninyo tingnan ito, hindi ba narito ang Diyos sa gitna ninyo? Natatakot pa rin ba kayo na paniwalaan ang mga salitang ito? Simula sa araw na ito, hindi ba lahat ng mga taong nalupig at lahat ng gustong maging tagasunod ng Diyos ang piling bayan ng Diyos? Hindi ba lahat kayo, na mga tagapagsunod ngayon, ang piling bayan sa labas ng Israel? Ang inyong katayuan ba ay kapareho ng sa mga Israelita? Hindi ba ang lahat ng ito ang inyong dapat kilalanin? Hindi ba ito ang layunin ng gawa ng panlulupig sa inyo? Dahil nakikita ninyo ang Diyos, sa gayon Siya ang inyong magiging Diyos magpakailanman, mula sa umpisa magpahanggang sa hinaharap. Hindi ka Niya pababayaan hangga’t kayong lahat ay nahahandang sumunod sa Kanya at maging Kanyang tapat, masunuring mga nilalang.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (3)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
19. Ano ang ibig sabihin ng maging perpekto? Ano ang ibig sabihin ng malupig? Ano ang pamantayan na kailangang matugunan ng isang tao upang malupig? At ano ang pamantayan na kailangang matugunan ng isang tao upang maging perpekto? Ang panlulupig at pagpeperpekto ay parehong para sa layuning paggawa sa tao upang siya ay makabalik sa kanyang orihinal na wangis at makalaya sa kanyang maka-satanas na disposiyon at sa impluwensya ni Satanas. Ang panlulupig ay maagang dumarating sa paraan ng paggawa sa tao, ibig sabihin ay ito ang unang hakbang ng gawain. Ang pagpeperpekto ay ang pangalawang hakbang, o ang pangwakas na gawain. Ang bawat tao ay kailangang dumaan sa paglulupig; kung hindi ay hindi niya makikilala ang Diyos at hindi niya malalaman na mayroong Diyos, iyon ay, hindi niya makakayang kikilalanin ang Diyos. At kung ang isang tao ay hindi kinikilala ang Diyos, imposibleng siya ay magagawang ganap ng Diyos dahil hindi niya makakamit ang mga pamantayan sa pagiging ganap na ito. Kung hindi mo man lamang kikilalanin ang Diyos, paano mo Siya makikilala? At paano mo Siya hahanapin? Hindi rin kayo makakapagpatotoo sa Kanya, lalong hindi magkaroon ng pananampalataya upang masiyahan Siya. Sa gayon, sa sinuman na nais gagawing ganap, ang unang hakbang ay dumaan sa gawaing panlulupig. Ito ang unang kondisyon. Ngunit ito man ay panlulupig o pagpeperpekto, ang bawat isa ay para sa layunin ng paggawa sa tao at upang siya ay baguhin, at ang bawat isa ay isang bagay sa gawain ng pamamahala sa tao. Ang dalawang hakbang na ito ang kung ano ang mga kinakailangan sa paggawang ganap sa isang tao; hindi maaring lampasan ang kahit alin sa mga hakbang. Tunay nga na ang “pagiging nalupig” ay hindi masyadong magandang pakinggan, ngunit sa katunayan ay ang paraan ng panlulupig sa isang tao ay ang paraan ng pagbago sa kanya. Matapos siyang malupig, maaaring hindi mo pa naalis nang lubusan ang iyong masamang disposiyon, ngunit malalaman mo ito. Sa pamamagitan ng gawaing panlulupig malalaman mo ang iyong mababang pagkatao at upang malaman mo rin ang iyong pagkasuwail. Kahit hindi mo kayang alisin o baguhin ang mga ito sa loob ng maiksing panahon ng gawaing panlulupig, makikilala mo ang mga ito. Ito ang magsisilbing saligan ng iyong pagka-perpekto. Sa gayon ang panlulupig at pagpeperpekto ay parehong ginawa upang baguhin ang tao, parehong ginawa upang alisin sa tao ang kanyang masamang maka-satanas na disposiyon upang maihandog niya ang kanyang sarili nang lubusan sa Diyos. Ang pagiging nalupig ang unang hakbang nga lang sa pagbabago ng disposisyon ng tao at ito rin ang unang hakbang sa lubusang pag-aalay ng tao ng kanyang sarili sa Diyos, isang hakbang na mas mababa sa pagiging perpekto. Ang disposisyon ng buhay ng isang nilupig ay nababagong mas kaunti kumpara sa isang taong naging perpekto. Ang pagiging nalupig at pagiging perpekto ay magkaiba sa pangmalas mula sa isa’t isa dahil ito ay magkakaibang yugto ng gawain at dahil binibigyan nito ang mga tao ng iba’t-ibang mga pamantayan, ang paglupig ay pinananatili sila sa mabababang pamantayan at ang pagka-perpekto ay pinananatili sila sa mas mataas. Ang mga ginawang perpekto ay ang mga matuwid na tao, mga taong ginawang banal at dalisay; sila ang mga pagkakabuo-buo ng gawain ng pamamahala sa sangkatauhan, o ang mga resulta. Kahit na hindi sila mga walang salang mga tao, sila ay mga taong nagsisikap mamuhay ng makabuluhang buhay. Ngunit paano ang mga nalupig? Binibigkas lang nila ang pagkakilala nila sa pag-iral ng Diyos; kinikilala nila na ang Diyos ay ang Siyang nagkatawang tao Mismo, na ang Salita ay nagpapakita sa katawang-tao, at ang Diyos ay nagpunta sa lupa upang gawin ang gawain ng paghatol at pagkastigo. Kinikilala rin nila na ang paghatol at pagkastigo ng Diyos at ang Kanyang pananakit at kapinuhan ay lubos na kapakipakinabang sa tao. Iyon ay, nag-uumpisa pa lamang silang magkaroon ng wangis ng tao, at mayroon silang kaunting pagkakaunawa sa buhay ngunit may kalabuan pa rin. Sa ibang salita, nag-uumpisa pa lang silang magtaglay ng pagkatao. Ito ang mga bunga ng pagkakalupig. Kapag umapak ang mga tao sa daan ng pagka-perpekto, ang kanilang lumang disposiyon ay maaaring mabago. Bukod dito, ang kanilang mga buhay ay magpapatuloy sa paglago at unti-unti silang pumapasok nang mas malalim sa katotohanan. Kakayanin nilang kamuhian ang mundo at kamuhian ang lahat ng hindi nagsisikap malaman ang katotohanan. Lalo nilang kinamumuhian ang kanilang mga sarili, ngunit higit pa riyan, malinaw na kilala nila ang kanilang mga sarili. Pumapayag silang mabuhay sa katotohanan at ginagawa nila ang layuning hanapin ang katotohanan. Hindi sila pumapayag na mamuhay napapaloob ng kanilang mga isipan na nabuo ng kanilang mga utak, at nararamdam nila ang pagkamuhi sa mapagmatuwid-sa-sarili ng tao, kahambugan, at kapalaluan. Sila ay nagsasalita nang may matinding pagpapahalaga sa kagandahang-asal, pinangangasiwaan ang mga bagay-bagay nang may pagkawari, at may taglay na karunungan, at matapat na masunurin sa Diyos. Kung nakararanas sila ng pagkakataon ng pagkastigo at paghatol, hindi lamang sila nagiging walang kibo at mahina, kundi sila pa ay nagpapasalamat. Hindi maaring wala silang pagkastigo at paghatol ng Diyos; sila ay nakatatanggap ng Kanyang proteksiyon sa pamamagitan nito. Hindi nila itinataguyod ang pananampalatayang may kapayapaan at kaligayahan at ang paghanap ng tinapay upang mapawi ang gutom. Ni hindi rin nila sinusundan ang panandaliang kaaliwan ng laman. Ito ang mayroon ang mga naging perpekto.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
20. Sinasabi mong kinikilala mo ang Diyos na nagkatawang tao at kinikilala mo na ang Salita ay nagpapakita sa katawang-tao, ngunit gumagawa ka ng ilang bagay sa Kanyang likuran, at hindi ka kumikilos sa paraang gusto Niya sa’yo, at hindi ka natatakot sa Kanya. Ito ba ay pagkilala sa Diyos? Kinikilala mo ang mga sinasabi Niya, ngunit hindi mo isinasagawa kahit na iyong mga bagay na kaya mong gawin at hindi ka nananatili sa Kanyang paraan. Ito ba ang pagkilala? Kinikilala ninyo Siya, ngunit ang tangi mong pag-iisip ay magbantay laban sa Kanya, hindi kailanman ang igalang Siya. Kung nakita mo at kinilala ang Kanyang mga gawain at alam mo na Siya ang Diyos, ngunit nananatili kang maligamgam at lubusang walang pagbabago, sa gayon ikaw ay isang taong hindi pa rin nalupig.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
21. Ang isang nalupig na tao ay kinakailangang gawin ang lahat ng makakaya niya; gugustuhin niyang pasukin at abutin ang mga mas matataas na katotohanan kahit na hindi pa niya kaya. Ito ay dahil lamang may hangganan ang kaya niyang tanggapin sapagkat ang kanyang mga pagsasagawa ay may takda at hangganan. Ngunit kahit paano ay kinakailangan niyang gawin ang lahat sa kanyang kakayahan. Kung kaya mong gawin ang mga bagay na ito, ito ay dahil sa gawaing panlulupig. Ipagpalagay mong sabihin, “Yamang kaya Niyang gumawa ng napakaraming salita na hindi kaya ng tao, kung Siya ay hindi Diyos, sino na?” Ang pagkakaroon ng ganitong pag-iisip ay hindi nangangahulugang kinikilala mo ang Diyos. Kung kinikilala mo ang Diyos, dapat ipakita mo sa pamamagitan ng iyong mga pagkilos. Namumuno sa isang simbahan ngunit hindi nakagagawa ng pagkamatuwid, nagnanasa sa pera at laging patagong inililipat ang pera ng simbahan sa sarili mong mga bulsa-ito ba ang pagkilala na mayroong Diyos? Ang Diyos ay makapangyarihan at dapat na katakutan. Paano kang hindi matatakot kung tunay na kinikilala mo na mayroong Diyos? Paano mo nagagawa ang mga kasuklam-suklam na mga bagay? Matatawag ba iyan na paniniwala? Tunay nga bang kinikilala mo Siya? Ang Diyos ba ang iyong pinaniniwalaan? Ang iyong pinaniniwalaan ay isang malabong Diyos; iyan ang dahilan kaya hindi ka natatakot! Silang totoong kumikilala at nakakakilala sa Diyos ay lahat takot sa Kanya at takot na gumawa ng kahit na anong bagay na sumasalungat sa Kanya o lumalaban sa kanilang mga konsyensya; sila ay lalong takot na gumawa ng kahit anong bagay na alam nilang labag sa kalooban ng Diyos. Ito lamang ang maituturing na pagkilala sa pag-iral ng Diyos. Ano ang dapat mong gawin kapag pinipigilan ka ng iyong mga magulang na maniwala sa Diyos? Paano mo iibigin ang Diyos kung ang asawa mong hindi nananampalataya ay mabuti ang pagtrato sa iyo? At paano mo iibigin ang Diyos kung ang mga kapatiran ay kinamumuhian ka? Kung kinikilala mo ang Diyos, sa gayon ikaw ay kikilos nang naaangkop at ipapamuhay ang realidad sa lahat ng mga situwasyong ito. Kung ikaw ay nabigong gumanap nang tunay ngunit sinasabi lang na kinikilala mo ang pag-iral ng Diyos, sa gayon ikaw ay mabunganga lang! Sinasabi mo na naniniwala ka sa Kanya at kinikilala Siya. Ngunit sa paanong paraan mo Siya kinikilala? Sa paanong paraan mo Siya pinaniniwalaan? Siya ba’y iyong kinatatakutan? Siya ba’y iyong iginagalang? Siya ba’y iyong iniibig hanggang sa kaibuturan? Kapag ikaw ay balisa at walang masandalan, nararamdaman mo na ang Diyos ay dapat ibigin, at matapos iyon nakalilimutan mo ang lahat tungkol dito. Iyan ay hindi pag-ibig sa Diyos o paniniwala sa Diyos! Ano ang kahuli-hulihang nais ng Diyos na makamtan ng tao? Lahat ng mga katayuang Aking binanggit, kagaya ng pag-iisip na ikaw ay isang maimpluwensyang tao, pakikiramdam na kaya mong matutunan agad ang mga bagay, pagkontrol sa iba, panghahamak sa iba, paghusga sa mga tao batay sa kanilang itsura, pang-aapi sa mga matatapat na tao, pagnanasa sa pera ng simbahan, at iba pa-ang maalisan ng isang bahagi ng ganitong masasamang maka-satanas na disposisyon ay ang dapat nakikita sa iyo matapos kang malupig.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
22. Ang gawaing panlulupig na natapos sa inyong mga tao ang may pinakamalalim na kabuluhan. Sa isang banda, ang layunin ng gawaing ito ay upang gawing perpekto ang pangkat ng mga tao, iyon ay, upang sila’y maging perpekto para maging pangkat ng mga mananagumpay, bilang ang unang pangkat ng tao na naging ganap, nangangahulugang ang mga unang bunga. Sa kabilang banda, ito ay upang hayaan ang mga nilalang na masiyahan sa pag-ibig ng Diyos, tumanggap ng pinakadakilang kaligtasan ng Diyos, at tumanggap ng buong kaligtasan ng Diyos, upang hindi lang masiyahan ang tao sa awa at kagandahang-loob, kundi mas mahalaga, sa pagkastigo at paghatol. Magmula nang nilikha ang mundo hanggang ngayon, ang lahat ng ginawa ng Diyos ay pag-ibig, na walang kahit anong poot sa tao. Kahit ang pagkastigo at paghatol na iyong nakita ay pag-ibig din, isang mas totoo at mas tunay na pag-ibig na umaakay sa tao sa tamang landas ng buhay. Sa pangatlong banda, ito ay magpapatotoo sa harap ni Satanas. At sa pang-apat na banda, ito ay upang magtatag ng saligan sa pagpalaganap ng gawaing ebanghelyo sa hinaharap. Ang lahat ng gawain na Kanyang ginawa ay para sa layunin ng pag-akay sa mga tao sa tamang landas ng buhay ng tao, upang maaari silang magkaroon ng normal na buhay ng sangkatauhan, sapagkat hindi alam ng tao kung paano ang mamuhay. Kung wala ang ganitong pag-akay, ikaw ay makakapamuhay lang ng isang buhay na walang saysay, makakapamuhay lang ng isang walang halaga at walang kabuluhang buhay, at hindi mo malalaman kung ano talaga ang pagiging normal na tao. Ito ang pinakamalalim na kabuluhan ng paglupig sa tao.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
23. Kayong lahat ay tumira sa isang lugar ng kasalanan at kahalayan; kayong lahat ay mahalay at makasalanang mga tao. Ngayon hindi ninyo lang nakikita ang Diyos, ngunit ang mas mahalaga, natanggap ninyo ang pagkastigo at paghatol, tumanggap ng gayong pinakamalalim na kaligtasan, ito ay, tumanggap ng pinakadakilang pag-ibig ng Diyos. Ang lahat ng Kanyang ginagawa ay ang totoong pag-ibig sa inyo; wala Siyang masamang intensiyon. Nang dahil sa inyong mga kasalanan, kayo ay hinahatulan Niya, upang suriin ninyo ang inyong mga sarili at tanggapin itong napakalaking kaligtasan. Lahat ng ito ay ginawa upang hubugin ang tao. Mula simula hanggang katapusan, ang Diyos ay ginagawa ang Kanyang buong makakaya upang mailigtas ang tao, at tiyak na Siya ay hindi makapapayag na tuluyang mawasak ang tao na nilikha Niya ng Kanyang sariling mga kamay. Ngayon Siya ay lumapit sa inyo upang gumawa; hindi ba ito ay higit pang kaligtasan? Kung kinamuhian Niya kayo, gagawin pa ba Niya ang gawain na ganoon kalawak upang personal na akayin kayo? Bakit Niya kailangang magdusa? Hindi kayo kinamumuhian ng Diyos o mayroong anumang masamang intensiyon ang Diyos sa inyo. Dapat ninyong alamin na ang pag-ibig ng Diyos ay ang pinakatotoong pag-ibig. Dahil lamang sa pagiging suwail ng tao kaya sila ay kailangang iligtas Niya sa pamamagitan ng paghatol; kung hindi, sila ay hindi maliligtas. Dahil hindi ninyo alam kung paano mamuhay o kung paano mabuhay, at kayo ay nabubuhay sa mahalay at makasalanang lugar na ito at kayo ay mga mahalay at maruming mga diablo, hindi Niya maatim na pabayaan kayong maging mas napakasama; hindi rin Niya maatim na makita kayong nabubuhay sa maruming lugar kagaya nito, tinatapakan ni Satanas kung kailan niya gusto, o maatim na hayaan kayong mahulog sa Hades. Nais lang Niya na makuha itong inyong pangkat at lubusang iligtas kayo. Ito ang pangunahing layunin ng paggawa ng gawaing panlulupig sa inyo-ito ay para lamang sa kaligtasan.
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
24. Kung hindi mo makita na ang lahat ng ginawa sa iyo ay pag-ibig at kaligtasan, kung iniisip mo na ito ay isa lang paraan, isang paraan upang pahirapan ang tao at isang bagay na di-mapagkakatiwalaan, sa gayon mas mabuti pang bumalik ka sa iyong mundo upang magdusa ng sakit at paghihirap! Kung nais mo na mapasama sa agos na ito at masiyahan sa paghatol na ito at itong napakalaking kaligtasan, masiyahan sa lahat ng pagpapala na hindi matatagpuan kahit saanman sa mundo ng mga tao, at masiyahan sa pag-ibig na ito, kung gayon manatiling may pagpapakumbaba sa agos na ito upang tanggapin ang gawaing panlulupig upang ikaw ay maging perpekto. Kahit na ikaw ay nagdurusa ng ilang pasakit at kapinuhan ngayon dahil sa paghatol, ang pasakit na ito ay mahalaga at makabuluhan. Kahit na ang pagkastigo at paghatol ay mga kapinuhan at walang-awang pagsisiwalat sa tao, na layong parusahan ang kanyang mga kasalanan at parusahan ang kanyang laman, wala sa mga gawain na ito ay nilalayong isumpa at puksain ang kanyang laman. Ang mga matinding pagsisiwalat na ito ng salita ay lahat para sa layuning akayin ka sa tamang landas. Personal ninyong naranasan na ang napakarami sa mga gawaing ito at, malinaw na, hindi kayo naakay sa isang masamang daan! Ang lahat ng ito ay upang makaya mong mamuhay ng isang normal na pagkatao; ang lahat ng ito ay isang bagay na kayang matamo ng iyong normal na pagkatao. Ang bawat hakbang ng gawain ay ginawa ayon sa iyong mga pangangailangan, ayon sa iyong mga kahinaan, at ayon sa iyong aktwal na katayuan, at walang hindi kakayaning pasanin ang inilagay sa inyo. Kahit na hindi mo makita ito nang malinaw ngayon at nararamdaman mo na tila ikaw ay pinahihirapan Ko, kahit na patuloy mong iniisip na ang dahilan kaya ikaw ay kinakastigo at hinahatulan Ko araw-araw at dinudusta ka araw-araw ay dahil namumuhi Ako sa iyo, at kahit na ang iyong tinatanggap ay pagkastigo at paghatol, sa katunayan itong lahat ay pag-ibig sa iyo, ito rin ay malaking proteksiyon para sa iyo. Kung hindi mo kayang maunawaan ang mas malalim na kahulugan ng gawaing ito, sa gayon hindi na ka dapat magpatuloy pa sa iyong karanasan. Ikaw ay dapat maaaliw ng ganyang kaligtasan. Huwag mong tanggihang bumalik ka sa matinong pag-iisip. Dahil malayo na ang iyong narating, dapat mong makita nang malinaw ang kahalagahan nitong gawaing panlulupig. Hindi ka na dapat manghawakan sa gayo’t gayong pananaw!
mula sa “Ang Katotohanang Napapaloob sa Gawaing Panlulupig (4)”
sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
Ang pinagmulan：Isang Seleksyon Mula sa Apat na Pangkat ng Salita ng Diyos Ukol sa “Ang Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa”
Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos-Ang Ebanghelyo ng Kaharian ng Langit 